Verbum

універса́льны

(лац. universalis)

1) рознабаковы, усеабдымны (напр. у-ыя здольнасці, у. спецыяліст);

2) прыгодны для многіх мэт, з разнастайным прызначэннем (напр. у. станок).

універсітэ́т

(ням. Universität, ад лац universitas, -atis = сукупнасць)

1) вышэйшая навучальная ўстанова з рознымі факультэтамі, дзе рыхтуюцца спецыялісты па многіх галінах ведаў і вядзецца навукова-даследчая работа;

2) навучальная ўстанова па павышэнню грамадска-палітычных і агульнаадукацыйных ведаў.

універсія́да

[ад універсі(тэт) + (алімп)іяда]

міжнародныя комплексныя спартыўныя спаборніцтвы студэнцкай моладзі.

уніве́рсум

(лац. universum = сусвет)

філасофскі тэрмін, які абазначае «ўсё існуючае», «сусвет як цэлае».

уніён

(лац. unio, -onis)

саюз, аб’яднанне.

уні́зм

(ад лац. unus = адзін)

кірунак у абстрактным жывапісе, прыхільнікі якога ствараюць кампазіцыі з аднародных форм і колераў, што не даюць уяўлення аб рэчаіснасці.

уніка́льны

(ад лац. unicus = адзіны ў сваім родзе)

вельмі рэдкі, адзіны ў сваім родзе, выключны (напр. у. рукапіс).

у́нікум

(лац. unicum = адзінае ў сваім родзе, незвычайнае)

1) вельмі рэдкі прадмет, вялікая рэдкасць;

2) перан. выключная ў якіх-н. адносінах асоба.

унінаміна́льны

(ад уні- + лац. nomen = імя);

у-ая акруга — выбарчая акруга, ад якой выбіраецца адзін дэпутат.

уніпаля́рны

(ад уні- + палярны)

аднаполюсны;

у-ая праводнасць — праводнасць току пераважна ў адным напрамку.