Verbum

нумізма́тыка

(ад гр. nomisma, -atos = манета)

дапаможная гістарычная дысцыпліна, якая вывучае манеты, медалі, ордэны і значкі.

нумулі́т

(ад лац. nummulus = манетка)

вымерлая марская аднаклетачная жывёліна са шматкамернай ракавінай у выглядзе плоскай спіралі; была распаўсюджана ў палеагене.

ну́нцый

(лац. nuntius)

пастаянны дыпламатычны прадстаўнік рымскага папы пры ўрадзе якой-н. дзяржавы (параўн. легат​¹ 2).

нус

(гр. nus = розум)

дух, розум, сэнс, думка як цэнтральныя паняцці старажытнагрэчаскай філасофіі.

нут

(тур. nohut)

травяністая расліна сям. бабовых, якая вырошчваецца як харчовая і кармавая пераважна ў Афрыцы, Сярэд. і Малой Азіі; інтрадукавана на Беларусі.

нута́цыя

(лац. nutatio = хістанне)

1) фіз. адна з форм хістання на восі цела, якое верціцца (напр. н. артылерыйскага снарада);

2) абарачальны рух вершалін растучых органаў раслін, абумоўлены нераўнамерным ростам розных іх бакоў.

нутрыцыяло́гія

(ад п.-лац. nutritio = харчаванне + -логія)

навука аб харчаванні чалавека і жывёл, якая вывучае фізіялогію, біяхімію і гігіену харчавання.

ну́трыя

(ісп. nutria, ад лац. lutra = выдра)

млекакормячая жывёла атрада грызуноў з каштоўным футрам; балотны бабёр.

ну́тчфільтр

(ням. Nutschfilter, ад nutschen = ссаць)

самы просты фільтр, у якім вадкасць прасочваецца праз порыстыя керамічныя пліты або тканіну, што ляжыць на краце.

нуцэ́лус

(ад лац. nucella = арэшак)

цэнтральная частка насеннага пачатка голанасенных і пакрытанасенных раслін, з якой развіваецца зародкавы мяшок.