Verbum

нукло́н

(ад лац. nucleus = ядро)

агульная назва часціц атамнага ядра — пратонаў і нейтронаў.

нулісо́мія

(ад лац. nullus = нізкі + сома)

адсутнасць у храмасомным наборы клетак арганізма якой-н. пары гамалагічных храмасом у норме, уласцівай дадзенаму віду; прыватны выпадак анеуплаідыі.

нуліфіка́цыя

(н.-лац. nullificatio, ад лац. nullus = ніякі + facere = рабіць)

пазбаўленне ўсякага значэння, ануляванне;

н. грошай — скасаванне дзяржавай абясцэненых папяровых грашовых знакаў.

нуль

(лац. nullus = ніякі)

1) лічбавы знак «О», які абазначае адсутнасць велічыні; прыпісаны да лічбы справа ўдзесяцярае яе;

2) умоўная велічыня, адносна якой вылічаюцца іншыя велічыні;

3) перан. што-н. вельмі малое, нікчэмнае (напр. н. вынікаў, н. увагі).

нуль-індыка́тар

(ад нуль + індыкатар)

прыбор для фіксавання адсутнасці электрычнага току або напружання ў электрычным ланцугу (напр. гальванометр, фотаэлемент і інш.).

ну́мар

(лац. numerus = лік)

1) парадкавы лік прадмета ў радзе яму падобных (напр. н. дома);

2) прадмет, абазначаны пэўным лікам па парадку (напр. свежы н. газеты);

3) размер адзення, абутку і інш.;

4) асобны пакой у гасцініцы;

5) асобная частка канцэртнай праграмы (напр. эстрадны н.);

6) які-н. нечаканы, дзіўны ўчынак (напр. выкінуць н.).

нумарава́ць

(лац. numerare)

ставіць на чым-н. нумары ў паслядоўным парадку.

нумара́тар

(лац. numerator = лічыльнік)

апарат, пры дапамозе якога нумаруюцца аблігацыі, білеты, квітанцыі і іншыя дакументы.

нумара́цыя

(лац. numeratio)

1) мат. сукупнасць прыёмаў абазначэння (запісу) і назвы лікаў; злічэнне;

2) лічбавае абазначэнне прадметаў, размешчаных у паслядоўным парадку (напр. н. кватэр, н. старонак).

нумізма́т

(ад гр. nomisma, -atos = манета)

збіральнік манет і медалёў; спецыяліст у галіне нумізматыкі.