Verbum

но́ніус

[н.-лац. nonius, ад парт. P. Nunez = прозвішча парт. матэматыка (1492—1577)]

дадатковая шкала вымяральнага інструмента, якая дазваляе павысіць дакладнасць адліку па асноўнай шкале ў некалькі разоў (10, 20 і больш).

нонкамбата́нты

(фр. noncombattans)

асобы ў міжнародным праве, якія ў час вайны не ўваходзяць у склад узброеных сіл, або хоць і ўваходзяць (напр. медыцынскі персанал), але не прымаюць непасрэднага ўдзелу ў баявых дзеяннях (параўн. камбатанты).

нонканфармі́зм

(ад лац. non = не + канфармізм)

1) тэістычная плынь у Англіі, якая не прызнае вучэння і абрадаў дзяржаўнай англіканскай царквы;

2) іншадумства, нязгода з існуючай ідэалогіяй або маральнай дактрынай.

нонканфармі́сты

(англ. nonconformists, ад лац. non = не + англ. conformist = той, хто прытрымліваецца прадпісанняў царквы)

члены англійскіх царкоўных арганізацый, якія не прызнаюць вучэння і абрадаў дзяржаўнай англіканскай царквы.

но́нсэнс

(англ. nonsense, ад лац. non = не + sensus = сэнс)

бяссэнсіца, недарэчнасць.

нон-сто́п

(англ. non-stop, ад лац. non = не + англ. stop = прыпынак)

тое, што адбываецца без перапынку, напр. палёт без прамежкавай пасадкі, відовішча, якое паўтараецца бесперапынна і якое можна паглядзець у любы час.

норадрэналі́н

[ад нор(ма) + адрэналін]

гармон, які ўтвараецца наднырачнікамі і служыць медыятарам пры перадачы імпульсаў у сімпатычнай 2 нервовай сістэме.

норд

(гал. noord)

1) поўнач, паўночны напрамак;

2) паўночны вецер.

норд-ве́ст

(гал. noordwest)

1) паўночны захад, паўночна-заходні напрамак;

2) паўночна-заходні вецер.

норд-о́ст

(гал. noordoost)

1) паўночны ўсход, паўночна-ўсходні напрамак;

2) паўночна-ўсходні вецер.