Verbum

но́біль

(лац. nobilis = знатны)

1) прадстаўнік знаці, арыстакрат у Стараж. Рыме;

2) прадстаўнік знаці ў сярэдневяковай Зах. Еўропе.

-ноз

(гр. nosos = хвароба)

другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае хваробу жывёл, часам чалавека.

нок

(гал. nok)

мар. канцавая частка ўсякага гарызантальнага або нахільнага рангоўтнага дрэва (гл. рангоўт), напр. рэі, гафеля і г.Д.

ном

(гр. nomos = літар. закон, пастанова; песня)

1) старажытнагрэчаская назва асноўнай адміністрацыйнай адзінкі (акругі) у Стараж. Егіпце;

2) адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка сучаснай Грэцыі;

3) песня, гімн у старажытных грэкаў.

-ном​¹

(гр. nome = частка)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «член».

-ном​²

(гр. nomos = права, закон)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «палажэнне», «закон».

но́ма

(гр. nome = раз’яданне)

паражэнне мяккіх тканак твару ў аслабленых дзяцей, якія перанеслі інфекцыйнае захворванне; устарэлая назва — вадзяны рак.

-номы

(гр. nomos = права, закон)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «становішча», «сістэма поглядаў або правіл».

но́на

(лац. nona = дзевятая)

1) муз. дзевятая ступень дыятанічнай гамы; інтэрвал, які ахоплівае дзевяць ступеней;

2) вершаваная страфа з дзевяці радкоў.

нонадаранты́зм

(ад лац. non = не + adorantes = якія пакланяюцца)

рэлігійна-філасофскі рух на Беларусі ў 2-й пал. 16 ст., паслядоўнікі якога адмаўляліся пакланяцца Хрысту, лічылі яго не богам, а чалавекам, не прызнавалі неўміручасці душы, замагільнага свету.