Verbum

нефрапто́з

(ад нефра- + -птоз)

мед. рухомасць ныркі.

нефрасклеро́з

(ад нефра- + скпероз)

ушчыльненне і зморшчванне ныркі ў выніку разрастання ў ёй злучальнай тканкі.

нефрасто́м

(ад нефра- + гр. stoma = рот)

лейкападобная адтуліна ў метанефрыдыях беспазваночных або ў нырках пазваночных.

нефратамі́я

(ад нефра- + -тамія)

аперацыя рассячэння ныркі; прымяняецца з мэтай выдалення камянёў з нырак.

нефрато́м

(ад нефра- + гр. tome = адрэзак)

зачатак органаў выдзялення ў хордавых жывёл і чалавека.

нефрахла́міс

(н.-лац. nephrochlamys)

каланіяльная зялёная водарасць сям. сцэнадэсмавых, якая пашырана ў сажалках, азёрах, вадасховішчах, рэках.

нефрацы́ты

(ад нефра- + -цыты)

своеасаблівыя клеткі, якія размешчаны па баках сэрца, у сценках нефрыдый, вакол кішэчніка многіх беспазваночных; функцыяніруюць як органы выдзялення.

нефрацы́тыум

(н.-лац. nephrocytium)

каланіяльная зялёная водарасць сям. аацыставых, якая пашырана ў балотах, стаячых вадаёмах, рэках.

нефро́з

(гр. nephros = нырка)

захворванне нырак у чалавека і жывёл, якое характарызуецца перараджэннем нырачнага эпітэлію, гал. ч. канальцаў.

нефро́лаг

(ад нефра- + -лаг)

спецыяліст па нефралогіі.