Verbum

нажда́к

(цюрк. nadžak)

дробназярністая горная парода, якая складаецца з сумесі карунду з іншымі мінераламі, а таксама парашок з гэтай горнай пароды, якім шліфуюць і чысцяць металічныя вырабы і шкло.

назаарэа́л

(ад гр. nosos = хвароба + арэал)

вобласць распаўсюджання пэўнай хваробы або групы хвароб.

назагеагра́фія

(ад гр. nosos = хвароба + геаграфія)

раздзел медыцынскай геаграфіі, які вывучае заканамернасці тэрытарыяльнага пашырэння хвароб чалавека.

назагра́фія

(ад гр. nosos = хвароба + -графія)

раздзел медыцыны, які займаецца апісаннем хвароб.

назаліза́цыя

(фр. nasalisation, ад лац. nasus = нос)

лінгв. вымаўленне гукаў з насавым адценнем.

назало́гія

(ад гр. nosos = хвароба + -логія)

раздзел медыцыны, які ўключае вучэнне аб хваробах, іх класіфікацыю, дыягностыку, агульныя прынцыпы лячэння і прафілактыку захворванняў.

наза́льны

(фр. nasal, ад лац. nasus = нос)

лінгв. насавы (галосны або зычны гук).

назарэ́і

(лац. nazaraeus, ад лац. Nazoraios)

1) назва хрысціян у першапачатковы перыяд пашырэння хрысціянства;

2) рэлігійная секта, што існавала ў Расіі з сярэдзіны 19 да пач. 20 ст.

назарэ́йцы

(ням. Nazarener, ад ст.-яўр. Nazaret = назва горада, дзе нібыта нарадзіўся Хрыстос)

група нямецкіх і аўстрыйскіх мастакоў-рамантыкаў, што ў пач. 19 ст. працавалі ў Рыме і намагаліся адрадзіць рэлігійнае мастацтва ў духу майстроў сярэдневякоўя і ранняга Адраджэння.

назафо́бія

(ад гр. nosos = хвароба + -фобія)

неадчэпны страх перад смяртэльнай хваробай, сімптом псіхічнага разладу.