Verbum

-заўр

(гр. sauros = яшчарка)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на прыналежнасць да выкапнёвых паўзуноў.

заўрало́ф

(ад гр. sauros = яшчарка + lophos = грэбень)

раслінаедны дыназаўр падатрада арнітаподаў з моцна развітым гарпунападобным грэбенем чэрапа, які жыў у мелавы перыяд (гл. мезазой).

заўрапо́ды

(ад гр. sauros = яшчарка + -поды)

група чатырохногіх раслінаедных дыназаўраў юрскага і мелавога перыядаў (гл. мезазой) з тазам і канечнасцямі такога ж тыпу, як і ў рэптылій, тыповыя прадстаўнікі — антарктазаўр, брантазаўр, брахіязаўр, дыпладок.

заўраптэры́гіі

(н.-лац. sauropterygia)

атрад вымерлых водных драпежных паўзуноў, якія жылі ў трыясе.

зая́длы

(польск. zajadły)

1) які надта прыахвоціўся да чаго-н.; заўзяты (напр. з. танцор);

2) які вядзецца, выконваецца з асаблівай упартасцю, напорыстасцю; зацяты (напр. з-ая барацьба);

3) злосны, задзірысты (напр. з. чалавек).

зоа-, заа-

(гр. zoon = жывёла)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «заалагічны» або паказвае на адносіны да жывёльнага свету.