Verbum

некрала́трыя

(ад некра- + -латрыя)

абагаўленне нябожчыкаў.

некрало́г

(н.-лац. necrologium, ад гр. nekros = мёртвы + logos = слова)

артыкул, прысвечаны памерламу, са звесткамі пра яго жыццё і дзейнасць.

некраскапі́я

(ад некра- + -скапія)

агляд трупа чалавека, які памёр гвалтоўнай смерцю.

некрафа́гі

(ад некра- + -фаг)

жывёлы, якія харчуюцца рэшткамі мёртвых арганізмаў (напр. жукі-магільшчыкі, сцярвятнікі, гіены); трупаеды.

некрафа́гія

(ад некра- + -фагія)

паяданне трупаў жывёл.

некрафілі́я

(ад некра- + -філія)

палавая ненармальнасць, палавая цяга да трупаў.

некрафо́бія

(н.-лац. necrophobia, ад гр. nekros = мёртвы + phobos = страх)

неадольная боязь трупаў і пахавальных рэчаў.

некро́з

(гр. nekrosis = амярцвенне)

адміранне групы клетак, органа або часткі яго ў жывым арганізме.

некро́паль

(ад некра- + гр. polis = горад)

1) вялікі могільнік у краінах Стараж. Усходу і антычным свеце;

2) месца, дзе пахаваны славутыя людзі.

некта́р

(гр. nektar)

1) напітак багоў у старажытнагрэчаскай міфалогіі, які даваў ім бессмяротнасць;

2) салодкі сок, які выдзяляюць кветкі меданосных раслін.