Verbum

за́ла, зал

(ням. Saal)

1) вялікае памяшканне для мнагалюдных сходаў, якіх-н. заняткаў і інш. (напр. актавая з.);

2) прасторны пакой у кватэры, прызначаны для прыёму гасцей.

залп

(рус. залп, ад ням. Salve)

адначасовы выстрал з некалькіх гармат, мінамётаў, ракетных і рэактыўных пускавых установак, тарпедных апаратаў, стралковай і іншай зброі.

за́льбанд

(ням. Salband)

абалонка мінеральнай жылы, якая аддзяляе жылу ад горных парод, што яе акружаюць.

за́мак

(польск. zamek < чэш. zamek)

1) сярэдневяковая крэпасць, умацаванае жыллё феадала (напр. Навагрудскі з., Крэўскі з.);

2) вялікі панскі палац.

за́мша, замш

(ст.-польск. zamsza, zamsz, ад с.-в.-ням. saemisch leder)

мяккая, спецыяльна апрацаваная шкура аленя, лася, авечкі з аксамітнай паверхняй.

зана́льны

(ад зона)

які мае адносіны да пэўнай зоны, характэрны ёй (напр. з-ая расліннасць, з. турнір).

зандзі́раваць

(фр. sonder)

1) даследаваць пры дапамозе зонда (напр. з. рану);

2) перан. папярэдне выясняць якое-н. пытанне; разведваць, распытваць.

за́ндры

(ісл. sandr, ад sand = пясок)

раўніны, утвораныя каля краёў марэнных град старажытных леднікоў талымі водамі.

зао́ід

(ад заа- + -оід)

асобіна калоніі ў каланіяльных арганізмаў.

зао́лаг

(ад заа- + -лаг)

спецыяліст у галіне заалогіі.