Verbum

неанацы́зм

(ад неа- + нацызм)

нацызм у сучасным выглядзе, які адрадзіўся ў некаторых краінах.

неандэрта́лец

[ад ням. Neandertal = назва даліны каля Дзюсельдорфа (Германія), дзе ў 1856 г. былі ўпершыню знойдзены выкапнёвыя рэшткі гэтага чалавека]

від выкапнёвага чалавека, які жыў 200—35 тысяч гадоў таму назад у Еўропе, Азіі і Афрыцы.

неантало́гія

(ад неа- + гр. on, ontos = якое існуе + -логія)

комплекс біялагічных навук, якія вывучаюць сучасны арганічны свет (параўн. палеанталогія).

неапазітыві́зм

(ад неа- + пазітывізм)

суб’ектыўна-ідэалістычная плынь у філасофіі як спроба прыстасаваць прынцыпы пазітывізму да ўмоў развіцця сучаснай навукі, пераважна прыродазнаўства і грамадазнаўства.

неаплазі́я

(ад неа- + гр. plasis = узнікненне)

паталагічнае злаякаснае новаўтварэнне тканкі ў арганізме; пухліна (параўн. метаплазія).

неапла́зма

(ад неа- + плазма)

тое, што і неаплазія.

неапластыцы́зм

(гал. neoplasticism)

плынь у галандскім мастацтве пач. 20 ст., якая прытрымлівалася ідэі «чыстай», геаметрызавана абагуленай формы.

неаплатані́зм

(ад неа- + платанізм)

містычна-ідэалістычны кірунак у філасофіі перыяду заняпаду Рымскай імперыі, які імкнуўся аб’яднаць на аснове платанізму розныя сістэмы антычнай філасофіі.

неапрэ́н

(ад неа- + гр. prenes = нахілены)

гандлёвая назва сінтэтычных хларапрэнавых каўчукоў, якія выпускаюцца ў ЗША.

неараманты́зм

(ад неа- + рамантызм)

кірунак у літаратуры і мастацтве канца 19 — пач. 20 ст., які выяўляў падабенства да рамантызму.