Verbum

нава́тарства

(ад наватар)

1) дзейнасць наватараў;

2) усё новае, прагрэсіўнае, што ўводзіцца ў якой-н. галіне.

нава́ха

(ісп. navaja)

халодная зброя, іспанскі доўгі складны нож.

нава́цыя

(лац. novatio = абнаўленне, змяненне)

1) пагадненне бакоў аб замене аднаго заключанага імі абавязацельства другім;

2) новаўвядзенне.

наве́ла

(іт. novella)

1) невялікі празаічны твор са строгай кампазіцыяй, адсутнасцю апісальнасці і нечаканым фіналам;

2) юр. змена, якую новы закон уносіць у дзеючае заканадаўства.

навеле́та

(іт. novelletta = кароткае апавяданне)

муз. невялікая інструментальная (пераважна фартэпіянная) п’еса ліра-эпічнага, часам драматычнага характару.

навелі́ст

(іт. novellista)

аўтар навел.

наве́лія

(н.-лац. navellia)

пячоначны мох сям. цэфалозіевых, які трапляецца ў цяністых, вільготных і забалочаных лясах на гнілой драўніне.

наве́лы

[лац. novellae (leges) = новыя законы]

новы закон, які ўносіць змены ў існуючае заканадаўства.

навіга́тар

(лац. navigator)

спецыяліст у галіне навігацыі.

навіга́цыя

(лац. navigatio = суднаходства, мараплаванне)

1) навука аб спосабах і метадах вадзіць караблі, самалёты і касмічныя лятальныя апараты;

2) суднаходства, мараплаванне, а таксама перыяд часу, калі па мясцовых кліматычных умовах яно магчыма.