Verbum

утыліта́рны

(фр. utilitaire, ад лац. utilitas = карысць)

1) прасякнуты імкненнем да матэрыяльнай выгады, карысці;

2) які мае практычнае значэнне, прыкладны.

утылітары́зм

(фр. utilitarisme, ад лац utilitas = карысць)

1) кірунак у этыцы, які лічыць карысць асновай маральнасці і крытэрыем чалавечых паводзін;

2) перан. імкненне з усяго мець выгаду, карысць; дробязны практыцызм.

утылітары́ст

(ад утылітарызм)

той, хто кіруецца меркаваннямі утылітарызму.

уты́ль

(лац. utilis = карысны)

рэчы, якія ўжо не прыгодны для карыстання, але могуць быць сыравінай для вырабу іншых рэчаў (металалом, папера, анучы і інш.).

уфало́гія

(ад англ. UFO < Unkown Fryling Object = неапазнаны лятаючы аб’ект + -логія)

збор, сістэматызацыя і аналіз матэрыялаў аб неапазнаных лятаючых аб’ектах.

ую́к

(цюрк. juk = паклажа)

упакаваная паклажа, якая перавозіцца на спіне жывёлы (каня, вярблюда, асла).