Verbum

тэрпсіхо́ра

(гр. terpsichora = муза танцаў у старажытнагрэчаскай міфалогіі)

перан. балерына.

тэрцдэцы́ма

(іт. terzodecima, ад лац. tertia decima = трынаццатая)

муз. 1) інтэрвал, які ахоплівае трынаццаць ступеней дыятанічнага гукарада;

2) трынаццатая ступень двухактаўнага дыятанічнага гукарада.

тэрцы́на

(іт. terzina, ад terzo = трэці)

вершаваная форма, што складаецца з трохрадковых строф, у якіх сярэдні радок кожнай папярэдняй страфы рыфмуецца з двума крайнімі радкамі наступнай.

тэ́рцыя

(лац. tertia = трэцяя)

1) муз. інтэрвал, які ахоплівае тры ступені дыятанічнага гукарада;

2) друкарскі шрыфт, кегель якога роўны 16 пунктам (6 мм); выкарыстоўваецца для набору загалоўкаў.

тэрцэ́т

(іт. terzetto, ад лац. tertius = трэці)

1) ансамбль з трох выканаўцаў, пераважна вакальны;

2) музычная п’еса для трох выканаўцаў;

3) вершаваная страфа ў санеце, якая складаецца з трох радкоў; трохрадкоўе.

тэрыге́нны

(лац. terrigenus = які ўзнік з зямлі);

т-ыя адклады — адклады, якія складаюцца з абломкаў горных парод і мінералаў, што знесены з сушы ў моры і акіяны.

тэры́дыум

(н.-лац. theridium)

павук сям. цянётнікаў, які жыве на кустах, нізкіх галінках дрэў, высокіх сухіх раслінах.

-тэрый

(гр. therion = звер)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «выкапнёвая жывёліна».

тэрыко́нік

(фр. terriconique, ад terri = пародны адвал + conique = канічны)

конусападобны адвал пустой пароды на паверхні зямлі каля шахты.

тэрыле́н

(англ. terylene)

назва ў Англіі сінтэтычнага валакна і тканіны з яго, якія на Беларусі называюцца лаўсанам.