Verbum

тамары́кс, тамары́ск

(лац. tamarix)

дрэвавая або кустовая расліна сям. тамарыксавых з дробнымі бледна-ружовымі кветкамі ў гронках, пашыраная ў пустынях і стэпах Еўразіі і Афрыкі.

тамары́нд

(ням. Tamarinde, ад ар. tamr hindi = індыйскі фінік)

вечназялёнае дрэва сям. бабовых, пашыранае ў тропіках, плады якога выкарыстоўваюцца ў медыцыне і кандытарскай прамысловасці.

тамасшла́к

[ад англ. S. Thomas = прозвішча англ. металурга (1850—1885) + шлак]

шлак, які ўтвараецца пры спецыяльнай перапрацоўцы чыгуну ў сталь; выкарыстоўваецца як багатае на фосфар угнаенне.

тама́т

(фр. tomate, ад індз. tomatl)

1) тое, што і памідор;/p> 2) паста, соус з памідораў.

тамбо́

(фр. tombeau = магіла)

інструментальная музычная п’еса ўрачыста-журботнага патэтычнага характару.

та́мбур

(фр. tambour < ар. tāmbūr, ад перс. täbīr = барабан)

1) закрытая пляцоўка чыгуначнага пасажырскага вагона;

2) частка памяшкання паміж знадворнымі і ўнутранымі дзвярамі для засцеражэння ад ветру, холаду;

3) род вязання або вышывання вочка ў вочка.

тамбу́р, танбу́р

(ар. tāmbūr, ад перс. täbīr = барабан)

усходні струнны шчыпковы музычны інструмент тыпу лютні з корпусам грушападобнай формы і трыма струнамі.

тамбурмажо́р

(фр. tambourmajor)

галоўны палкавы барабаншчык у французскай арміі 17—19 ст. і рускай арміі 19 ст.;

2) дырыжор, які задае рытм ваеннаму аркестру на маршы;

3) жазло, якім дырыжор задае рытм духавому аркестру на маршы.

тамбуры́н

(фр. tambourin, іт. tamburino)

1) ударны народны музычны інструмент, пашыраны на поўдні Еўропы; разнавіднасць барабана;

2) даўні французскі народны танец;

3) музычны твор, які мае характар гэтага танца.

тамга́

(цюрк. tamga)

1) кляймо на чым-н. як знак уласнасці ў старажытных цюркскіх народаў;

2) гандлёвая пошліна ў Стараж. Русі, якую бралі пры накладанні спецыяльнага кляйма на тавар.