Verbum

зоатамі́я

(ад зоа- + -тамія)

навука аб будове арганізма жывёл, яго органах і сістэмах.

зоафенало́гія

(ад зоа- + феналогія)

навука аб сезонных з’явах у жывёльным свеце, раздзел феналогіі.

зоахларэ́ла

(ад зоа- + хларэла)

тое, што і эндасімбіёз.

зоацэно́з

(ад зоа- + -цэноз)

сукупнасць жывёл, якія ўваходзяць у склад біяцэнозу.

-зой

(гр. zoe = жыццё)

другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на сувязь з паняццем «жыццё».

зо́лі​¹

(ням. Sol, ад лац. solutio = растварэнне)

вельмі дробныя часцінкі якога-н. рэчыва ў вадкім, цвёрдым або газападобным асяроддзі; адрозніваюць гідразолі, арганазолі і аэразолі.

зо́лі​²

(ням. Soll = паніжэнне)

невялікія круглаватыя ўпадзіны ванны глыбінёй да 5 м і дыяметрам да 60 м, якія ўтвараюцца ў выніку прасадкі грунту на месцы пахаванага водна-ледніковымі водна-ледавіковымі адкладамі «мёртвага» лёду.

зо́на

(лац. zona, ад гр. zone = пояс)

прастора, раён, тэрыторыя паміж якімі-н. граніцамі, характарызуецца агульнымі адзнакамі (напр. арктычная з., лясная з., бяз’ядзерная з.).

зонг

(англ. song = песня)

від балады, часта парадыйнага, гратэскнага характару з бадзяжніцкай тэматыкай, блізкай да джазавага рытму, якая змяшчае вострую сатыру і крытыку грамадства; выконваецца ў выглядзе інтэрмедыі або аўтарскага каментарыя.

зонд

(фр. sonde)

1) медыцынскі інструмент ў выглядзе трубачкі, якая ўводзіцца ўнутр арганізма з дыягнастычнай ці лячэбнай мэтай;

2) металічны бур для даследавання падглебы;

3) невялікі паветраны шар з самапісным прыстасаваннем для вывучэння верхніх слаёў атмасферы.