Lob
n -(e)s пахвала́
~ spénden [ertéilen] — (па)хвалі́ць
über álles ~ erháben sein — быць вышэ́й уся́кай пахвалы́
Gott sei ~ (und Dank)! — дзя́куй Бо́гу!, сла́ва Бо́гу!
lóben
vt (um, für A, wegen G) хвалі́ць (за што-н), ухваля́ць
◊ jéder Krämer lobt séine Wáre — ≅ ко́жная жа́ба-кво́чка сваё бало́та хва́ліць; дзе хво́я ні стаі́ць, свайму́ бо́ру шумі́ць
j-n über den grünen Klée ~ — захвалі́ць каго́-н.
man soll den Tag nicht vor dem Ábend ~ — ≅ кураня́т уво́сень лі́чаць
Lóbeserhebung
f -, -en усхвале́нне, услаўле́нне
sich in ~en ergéhen* — рассыпа́цца ў пахвала́х, пець дыфіра́мбы
Lóbgesang
m -(e)s, -gesänge хвале́бная пе́сня, о́да, панегі́рык
Lobhudeléi
f -, -en ліслі́васць, падла́шчванне, дагаджэ́нне
lóbhudeln
неаддз. vt ліслі́віць, шчо́дра сы́паць [дары́ць] пахвалы́
Lóblied
n -(e)s, -er дыфіра́мб, хвале́бная пе́сня, панегі́рык, о́да
lóbpreisen
* неаддз. vt усхваля́ць, узно́сіць (да нябёс), пець дыфіра́мбы
Lóbpreisung
f -, -en усхвале́нне, услаўле́нне, дыфіра́мбы