Fan
[fεn]
m -s, -s заўзя́тар, бале́льшчык (спартыўных спаборніцтваў)
Fang
m -(e)s, Fänge
1) ло́ўля; ло́вы
2) уло́ў, здабы́ча
éinen ~ háben — атрыма́ць до́бры ўло́ў; мець уда́чу
3) pl і́клы (дзіка, сабакі)
4) pl ла́пы (драпежнай птушкі)
Fángeisen
n -s, - па́стка (з металу)
fángen
*
1.
vt
1) лаві́ць, злаві́ць
2) перан. злаві́ць на ву́ду, перахітры́ць
sich ~lássen* — папа́сці́ся на ву́ду, даць ашука́ць сябе́
3)
Féuer ~ — запа́львацца, загарэ́цца перан. загарэ́цца (якім-н. пачуццём), захапі́цца, закаха́цца
◊ Gríllen ~ — хандры́ць
2.
(sich) лаві́цца
sich in séinen éigenen Wórten fángen* — заблы́тацца (ва ўласных словах)
Fánggarn
n -(e)s, -e се́тка, сіло́ (на птушак)
Fángleine
f -, -n кана́т; марск. фа́лінь; ав. страпа́ (парашута)