er=
1) дасягненне чаго-н.: erkämpfen заваёўваць
2) завяршэнне чаго-н.: erbáuen збудава́ць
3) служыць для ўтварэння дзеяслова ад прыметніка (дзеяслоў выражае стан): erröten пачырване́ць =er суф. назоўнікаў м.р., утварае:
1) назвы людзей паводле іх роду дзейнасці: Léhrer наста́ўнік
2) назвы жыхароў краін, гарадоў: Mínsker мінча́нін i г.д.