wégschleichen
* vi (s) i (sich) уцячы́, вы́-
шмыгнуць; непры(к)ме́тна пайсці́
wégschließen
* vt (прыбра́ць і) замкну́ць
wégschmeißen
* vt разм. выкі́дваць, выкіда́ць
wégschnappen
vt вы́хапіць
j-m etw. vor der Náse ~ — вы́хапіць у каго́-н. што-н. з-пад но́са
wégsetzen
1.
vt адстаўля́ць убок
2.
(sich)
(über A) не зважа́ць (на што-н.), не звярта́ць ува́гі (на што-н.), быць вышэ́йшым (за што-н.)
wégspülen
vt зно́сіць, змыва́ць (вадой)
wégstehlen
*
1.
vt укра́сці
2.
(sich) уцячы́; вы́шмыгнуць; непрыкме́тна пайсці́