Verbum

Áusfall

m -s, -fälle

1) выпадзе́нне, про́пуск, прасто́й; прарыў

2) вайск. вы́лазка, вы́пад, варо́жае наступле́нне

3) стра́ты

4) вы́нік

~ der Wáhlen — вы́нік вы́бараў

5) (gegen A) вы́пад (супраць каго-н.)

áusfallen

* vi (s)

1) выпада́ць, выва́львацца

2) не адбы́цца

3) напада́ць

4) рабі́ць вы́лазку

5) дава́ць вы́нік

gut ~ — удава́цца

wie sind die Wáhlen áusgefallen? — як прайшлі́ вы́бары?

6) выбыва́ць, не бра́цца ў разлі́к

7) прасто́йваць; вы́йсці са стро́ю

Áusfallstraße

f -, -n выво́дная магістра́ль

áusfällig, áusfallend

a гру́бы, знява́жлівы

~ wérden — грубіцніць

áusfechten

* vt

1) даве́сці да канца́; вы́трымаць

2) разм. выпро́шваць

áusfegen

vt

1) вымята́ць, падмята́ць

2) абрабава́ць, абчы́сціць

áusfertigen

vt склада́ць, выпі́сваць (дакумент)

Áusfertigung

f -, -en

1) арыгіна́л (дакумента)

2) экземпля́р

in dréifacher ~ — у трох экземпля́рах

3) склада́нне, афармле́нне (дакумента)

áusfindig

a

~ máchen — 1) шука́ць, адшу́кваць; 2) прыду́маць, вы́найсці

áusfliegen

*

1.

vi (s) вылята́ць

2.

зрабі́ць прагу́лку [экску́рсію]