knébeln
vt
1) звя́зваць, ско́ўваць (ініцыятыву)
2) затыка́ць рот (кляпам)
Knecht
m -(e)s, -e батра́к, хало́п, па́рабак; слу́жка
knéchten
vt заняво́льваць, прыгнята́ць
Knéchtschaft
f - няво́ля, ра́бства
Knéchtung
f - закабале́нне, заняво́льванне
Knecht Rúprecht
m -(e)s, -s pl -, -e Ру́прэхт (служка Дзеда Мароза)
knéifen*
1.
vt (in А) шчыпа́ць, ушчыпну́ць (за што-н.)
2.
vi разм. сачкава́ць, ухіля́цца
Knéifer
m -s, - пенснл
Knéifzange
f -, -n абцугі́, куса́чкі
Knéipe
f -, -n разм. піўна́я, шыно́к