éinführen
1.
vt
1) уво́зіць, заво́зіць
2) уво́дзіць
das ist hier so éingeführt — тут така́я завядзёнка, тут гэ́так прыня́та
2.
(sich):
er hat sich gut éingeführt — ён зрабі́ў до́брае ўра́жанне
éinfüllen
vt запаўня́ць, напаўня́ць; засыпа́ць
Éingabe
f -, -en
1) зая́ва
2) пада́ча (заявы)
eine ~ éinreichen (bei D) [ríchten] (an A) — пада́ць зацву (куды-н.)
3) камп. уво́д (да́ных)
die ~ per Máusklick bestätigen — пацве́рдзіць уво́д (да́ных) шчаўчко́м мы́шы
Éingabefeld
n -(e)s, -felder камп. ме́сца ўво́да да́ных
Éingang
m -s, -gänge
1) увахо́д
2) уступле́нне, пача́так
3) камерц. дахо́д
4) паступле́нне (чаго-н.)
éingangs
adv напача́тку, спача́тку
Éingangsbuch
n -es, -bücher журна́л [кні́га] увахо́дных папе́р
éingebaut
a усталява́ны ўнутры́, убудава́ны, уманці́раваны
ein ~er Schrank — сце́нная ша́фа
éingeben
* vt
1) дава́ць (лякарства)
2) перан. наво́дзіць (на думку)
3) падава́ць (заяву)
4) камп. уво́дзіць да́ныя