éinführen
1.
vt
1) уво́зіць, заво́зіць
2) уво́дзіць
das ist hier so éingeführt — тут така́я завядзёнка, тут гэ́так прыня́та
2.
(sich):
er hat sich gut éingeführt — ён зрабі́ў до́брае ўра́жанне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)