Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і к л м н о п р с т у ф х ц ч ш ю я

б в г ж з к л м п р с т х ц ч

б в г д л м н о р

у́збалацце Месца ўздоўж балота (Слаўг.). Тое ж у́збалаць, узболацце (Слаўг.).

□ в. Узбалаць Валож.

узбо́чча Бок канавы, схіл дарогі, гары (Слаўг.). Тое ж узбокінне, узбокічча (Слаўг.).

узбярэ́жжа Пабярэжжа (БРС). Тое ж у́збе́ражжа, узбярэж, бярэжжа, узбераговішча (Слаўг.), узбе́раж (Зах. Бел. Др.-Падб.), узбярэж (Слаўг.).

узва́лак

1. Высокае, узвышанае месца (Слаўг.).

2. Край нізіны (Слаўг.).

узва́лле

1. Падэшва гары ў выглядзе некалькіх спадзістых выступаў; адхонная частка гары (Слаўг.). Тое ж узва́л (Пол., Смален. Дабр.).

2. Стромы бераг ракі (Чашн. Касп.).

3. Узвышша, поле над рэчкай; узгорак (Сен. Касп., Слаўг., Смален. Дабр.).

5. Месца за валам (Маг. губ. вед., 1854, № 49, 884).

□ ур. Узвалле каля х. Ланіца Карм.

узво́з Уз'езд на гару (Слаўг.). Тое ж увоз, узывоз (Слаўг.). Параўн.: увозъ Боричевъ у г. Кіеве (Лаўрэнцьеўскі летапіс, стар. 5; Іпацьеўскі летапіс, стар. 5).

узвы́шак Высокі асобны ўзгорак на ўзвышшы (Мін.).

узвы́шша Высокая гарыстая мясцовасць; высокае месца (БРС).

узга́начча Месца, дзе быў ганачны памост, ганак (Слаўг.).

узго́рак Невысокае ўзвышша, горка (БРС). Тое ж узгорачак (Сміл. Шат.).