Verbum

ускра́ек Самы край, канец, ускраіна поля, лесу, берага ракі (БРС). Тое ж ускра́й (Нас., Слаўг.), ускрэм'е (Ст.-бел.), карёмачка (Слаўг.), ускра́іна (БРС).

усо́дзішча Месца першапачатковай аселасці (ВіЦ. Рам. Мат.).

□ воз. Усодзішча Віц. (Рам. Мат.).

усо́х

1. Рэчышча высахлай ракі (Сразн. Мат., III, 1270).

2. Засохлы на корані лес; смалакурнае месца (Слаўг.).

□ в. Усохі Слаўг., в. Усох Папоўскай вол. Гом. пав. (1886), ур. Усоха (балота, лес) каля в. Пасека Ст.-дар.

успе́зак Пясчаная паласа на раллі; месца на полі, дзе пад тонкім пластом глебы знаходзіцца пясок (Слаўг.).

успла́віна Покрыва моху і травы на беразе возера або ракі, сярод балота (Пух. Шат.).

успо́л

1. Штучная вялікая сажалка, пераважна сярод вёскі (Віц. Нік. 1895).

2. Рака ніжэй плаціны (Беш. Касп.).

успо́лле

1. Зямельная выгода, якая прылягае да поля (Нас., Слаўг.).

2. Плошча, якая прылягае да прадмесця (Нас. АУ).

уссы́лка Месца ссылкі (Жытк.).

уста́ў Ставок, пруд (Ваўк. Сцяшк.).

усхо́д

1. Частка свету, па напрамку супрацьлеглая захаду; частка гарызонта, дзе ўзыходзіць сонца (БРС). Тое ж усток (Грыг. 1838—1840, Хрэст. па гіст. бел. м. 1961, 505).

2. Парасткі збожжавых, якія толькі паказаліся з зямлі; рунь (Зах. Бел. Др.-Падб., Слаўг.). Тое ж усходы (БРС).

3. Пад'ём на гару (Слаўг.).