Verbum

горб Невысокая пакатая горка; высокі ўзгорак (Маг., Мін. Лемц. Айк., Слаўг.). Тое ж гарбу́нчык (Жытк.).

го́рба Насып зямлі; невялікі пагорак; сумёт снегу; пясчаная дзюна (Ваўк. Сцяшк., Я. Брыль. Птушкі і гнёзды, 1964, 19).

го́рваль Вузкі праход праз высокае месца, прамыты вадой (Рэч.).

□ в. Горваль Рэч.

го́рка Невялікі ўзгорак (БРС). Тое ж горбік (Слаўг.).

□ ур. Горкі (невялікая грыва на лузе) каля в. Крамянка Слаўг.

го́рла Адтуліна ў глебе, адкуль б'е вада (Навагр.).

граве́йка Вялікая гравійная дарога (Слаўг.). Тое ж граве́рка (Сал.).

гра́вель

1. Бялявага колеру зямля з невялікімі каменьчыкамі рознай формы; гравій (Глуск. Янк. I, Нясв., Слаўг.). Тое ж гра́віль (Слаўг.).

2. Буйны пясок, жвір; парода з дробных каменьчыкаў (Ст.-дар.). Тое ж гра́вік. (Ст.-дар.).

града́

1. Вузкая паласа ці квадрат узаранай зямлі на агародзе, акружаны аімаль на глыбіню плуга разорамі, а на нізкім месцы канаўкамі (БРС). Тое ж гра́да (Жытк., Шчуч.).

2. Узвышша, прадаўгаваты ўзгорак сярод балота, паміж ручаёў, на лузе, які ніколі не заліваецца вадой (Глуск. Янк. II, Жытк., Лёзн., Маг. Лемц. Айк., Пух., Палессе Талст., Стол., Тур.).

3. Роўнае месца на лузе (Стол.).

4. Пясчаная каса на полі, у лесе (Жытк.).

□ ур. Града́ (высокая сенажаць сярод балота) каля в. Пруды Стаўбц., вул. Града́ ў в. Беражцы Жытк.

гра́дка

1. Баразна бульбы (Мсцісл. Юрч.).

2. Вузкая палоска ўзаранай зямлі (Кам.); вузкая і кароткая паласа ўскапанай зямлі на агародзе (Уш.).

3. Паласа высокай сенажаці (Стол.).

4. Прадаўгаватая мель (Палессе Талст.).

гражня́ Абгароджаная дарога (Кузн. Касп.).