Verbum

во́дсеў Тое, што і адсеў 1, 2 (Мсцісл. Юрч., Слаўг.).

во́дступ Адкрытая прастора паміж лясамі, дварамі, будынкамі (Слаўг.).

во́ды

1. Мінеральныя воды, гразі; лячэбныя крыніцы (БРС).

2. Рыбныя водныя ўгоддзі (Стол.).

во́зера

1. Прыродны вадаём або штучны ставок (БРС).

2. Азярына, якая заліваецца вадой у час разводдзя (Ветк.).

3. Старык на лузе, які злучаецца з ракой старым рэчышчам або перасыхаючым ручайком (Рэч.).

4. Крыніца (Ветк.).

5. Азярышча (Ст.-дар.).

□ ур. За́сапскае Возера (поле) каля в. Заспа Рэч., ур. Возера (азярына, луг) каля в. Заспа Рэч., ур. Возера (сенажаць) каля в. Пасека Ст.-дар., в. Возера Уздз.

вой

1. Самае хуткае цячэнне ў рацэ; стрыжань (Стол.).

2. Месца віхравога руху вады, дзе равец (гл.) упадае ў раку (Стол.).

во́йтаўства Адмііністрацыйная частка графства, роўная 250 000 квадратных дзесяцін зямлі (Меер, 1786, 3).

во́ка

1. Незарослая частка былога вадаёма; невялікая водная паверхня на балоце (Слаўг.).

2. Вір на рацэ (Рэч.).

□ ур. Чортава Вока (вір) на Дняпры каля в. Заспа Рэч.

во́кна Глыбокія ямы з вадой на балотнай сенажаці паблізу азёр або старых рэчышчаў (Стол.).

во́кнішча

1. Невялікае, але вельмі глыбокае прыроднае возера (Стол.).

2. Вір на рацэ, возеры, або незарослая вадзяная, вельмі глыбокая яма на грузкім балоце; гразкае месца на балоце (Нас., Вічын Палессе Серб. 1915, Чашн., Касп.). Тое ж гакно (Драг. Араш. 92, Палессе Талст.).

во́кут Абгароджанае месца для жывёлы ў полі або ў лесе (Кір.).