Verbum

ві́тка

1. Мяжа на лузе, на пасеве з уторкнутымі жэрдкамі (Слаўг.).

2. Межавы знак, галіна з заламаным верхам або шосцік з пучком сена на самым версе; дарожны і водны арыенцір (Слаўг.). Тое ж ме́та, грані́ца, знак (Слаўг.).

3. Луг, дзе нельга пасвіць жывёлу пакуль не будзе скошан травастой (Слаўг.).

□ ур. Віткі́ (поле) каля в. Гайшын Слаўг.

віша́р

1. Топкае балота, дзе траву косяць толькі па лёдзе або яна там зазімоўвае (Пар., Слаўг., Стол. Араш. 90). Тое ж ві́шар (Ст.-дар.), віш (Глуск. Янк. I, Сал., Стол.), віша́ (Чырв.-слаб.), вішэр (Драг.).

2. Трава ў выглядзе мурагу, якая не трэцца (Рэч.).

3. Месца на беразе, у затоцы, дзе ляжыць сухая балотная трава, рознае смецце пасля разводдзя (Драг.).

4. Благое балотнае сена (Драг., Пух. Шат., Сядл. Бес. 302).

□ в. Вішар Калінк., ур. За Вішаром (поле) каля в. Чарнякоўка Слаўг., Віш — частка в. Зімніца Слаўг.

ві́шка Тое, што і вітка 1, 2 (Слаўг.).

□ в. Вішкавічы Чашн.

вішня́к Густы зараснік вішняў; вішнёвы сад (БРС). Тое ж вішанне (Пол., Слаўг., Смален. Дабр.), ві́шаннік, вішнюга́, вішняччо, ві́шнік (Слаўг.), вішэннік (Слаўг., Уздз.).

во́бліва Аблівака; коўзкая дарога ў час галалёду (Слаўг.). Тое ж вобліў, вобліўка (Слаўг.), вобліўя (Мсцісл. Юрч., Слаўг.).

во́гніска

1. Месца, дзе гарэў касцёр (Гродз.).

2. Дрыгвяністае балота (Гродз.).

во́гнішча

1. Палаючы касцёр (БРС).

2. Месца, дзе гарэў касцёр (БРС).

3. Пажарышча (Рэч., Сміл. Шат.).

□ ур. Вогнішча (Тур. Кав. 340).

во́два Выток ракі (Маг.). Тое ж водня (Маг., Слаўг.).

□ с. Водва Маг.

во́дмель Неглыбокае месца ў рацэ, возеры (БРС).

во́друб Зямля ў адным участку (усяго пасёлка, аднаго гаспадара); хутар (БРС).

□ пас. Водруб каля в. Зімніца Слаўг.