Verbum

віша́р

1. Топкае балота, дзе траву косяць толькі па лёдзе або яна там зазімоўвае (Пар., Слаўг., Стол. Араш. 90). Тое ж ві́шар (Ст.-дар.), віш (Глуск. Янк. I, Сал., Стол.), віша́ (Чырв.-слаб.), вішэр (Драг.).

2. Трава ў выглядзе мурагу, якая не трэцца (Рэч.).

3. Месца на беразе, у затоцы, дзе ляжыць сухая балотная трава, рознае смецце пасля разводдзя (Драг.).

4. Благое балотнае сена (Драг., Пух. Шат., Сядл. Бес. 302).

□ в. Вішар Калінк., ур. За Вішаром (поле) каля в. Чарнякоўка Слаўг., Віш — частка в. Зімніца Слаўг.