Verbum

узлессе Край лесу, прылесак (Зах. Бел., Др.-Падб., Слаўг.). Тое ж паналессе (Беш. Касп.).

узло́бак Узгорак, невысокі бугор, узвышша (Азяр. Касп., Слаўг.). Тое ж узлоббя (Слаўг.).

узло́б'е Схіл гары, узгорак (Слаўг.). Тое ж узлобічча, узлобаўе (Слаўг.).

узло́жжа Месца каля логу (Слаўг.). Тое ж узлагоўе (Слаўг.).

узлу́жжа Узбярэжжа заліўнога лугу; луг каля поля (Слаўг.). Тое ж узлужнішча (Слаўг.).

□ ур. Узлужжа (поле, луг) каля в. Папараткі Слаўг., Узлужжа (вуліца) у в. Віравая Слаўг., ур. Улужжа (поле на правым беразе р. Сажа) Карм.

узме́жак

1. Вузкая, незасяваемая паласа паміж раллёй і дарогай з канавай ці раўком (Віц. Нік. 1895).

2. Бакавая частка, край шырокай мяжы на агародзе, які звычайна зарастае травой (Бял. Матэр.).

3. Частка неўзаранай зямлі ў канцы поля; край сенажаці каля нівы (Беш. Касп., Докш.). Тое ж паме́жак (Мін.).

узмёт Першае ворыва ўвосень, зябліва; пустуючае адзін год поле (Крыч. да 1772 АВАК, XXXV, 5—7, Лёзн., Слаўг.).

узму́ць Глыбокае месца ў возеры (Слаўг.).

□ воз. Узму́ць каля в. Віравая Слаўг.

узні́ззе Нізіна паміж гор; мясцовасць у ніжнім цячэнні ракі (Слаўг.).

□ ур. і б.х. Узніззе каля в. Васькавічы Слаўг.

узно́р

1. Крыніца, струмень вады, які выходзіць на паверхню зямлі (Віц. Нік. 1895).

2. Крыніца або неперасыхаючы вадаём, копанка (Лёзн.).

3. Нізіна (Кузн. Касп.).

□ в. Узнор Гарад.