Verbum

цераблі́чанне Поле на месцы выцерабленага лесу (Слаўг.).

це́ча Хуткае цячэнне, незамярзаючае месца ў рацэ (Зах. Бел. Др.-Падб., Сур. Касп.). Тое ж це́чка (Стол.), цечайня (Брэсц. А. Філіповіч. Хрэст. па гіст. бел. м., 1961, 422).

цёк Цячэнне, паток, струмень (БРС). Тое ж цечаві́на, пацёквіна, пацёква, цурок, цурчок (Слаўг.).

цёмінка Канава, якая злучае балота з возерам (Віц. Касп.).

ці́на

1. Пласт з водарасцяў на паверхні вады, які пры асяданні і ў сумесі з ілам робіць дно вадаёма гразкім, тваністым (Паст., Слаўг.). Тое ж ці́ня (Слаўг.).

2. Студзяністая маса Mucor dekumanus у вадаёмах (Слаўг., Уш.). Тое ж слізь (Слаўг.).

3. Зараснік рагалісніку Ceratophyllum demersum L. у стаячым вадаёме, у завадзі (Бельск. ПНР, Гродз.).

ціхаво́д Ціхае, звычайна прыбярэжнае цячэнне; завадзь каля ракі (Рэч., Стол.). Тое ж ціхаводзіна (Рэч.).

цыбу́лі́шча Месца, дзе расла цыбуля Allium cepa L. (Слаўг.). Тое ж цыбулі́шча, цыбулі́нішча, цыбуле́нне (Слаўг.).

цы́рка Пясчаная плошча (Арш. «Наш край», 1926, № 4—5, 63).

цэ́мра Закінуты старажытны калодзеж з драўляным зрубам (в. Заспа Рэч.).

цэнтр Сярэдзіна вёскі; месца, дзе знаходзіцца калгасная канцылярыя; вёска, у якой знаходзіцца праўленне, сядзіба аб'яднанага калгаса (Рэч., Слаўг.).