Verbum

цвердзь Кантынент, мацярык; суша, цвёрды грунт (Мсцісл. Бяльк.).

цві́нтар

1. Абгароджанае месца вакол царквы, царкоўны двор; могілкі з царквой (Драг. вол. Гільт., 64, Маг. губ. вед., 1854, № 49, 884, Нясв.). Тое ж цвінта́р (Грыг. 1838—1840, Нас., Слуцк. Мал., 191), цментар і цмінтар (Вілен. 1682 АВАК, т. XI, 80, 239).

2. Пярэдняя частка царквы (Ветк.).

цвярдыня́

1. Гравійная гара (Слаўг.).

2. Каменная гара (Лях. Кап.).

цеглаві́на Крынічнае, мокрае месца, дзе сочыцца вада і ра́гамі сцякае ў раку; гразкае месца (Слаўг.). Тое ж це́клаць, це́клась (Леп.).

□ в. Зацякляссе Леп.

це́лішча Месца звычайна ў лесе, на полі, дзе ацялілася карова (Смален. Дабр.). Тое ж цяле́нішча, цяле́нне (Слаўг.).

це́менка Луг, участак лугу, акружаны прысадамі дрэў па мяжы; луг на месцы высечанага лесу на абалоні (Рэч.). Тое ж цемналу́г (Рэч.).

□ ур. Мала́я Це́менка (луг), ур. Цемналу́г (луг), Церналу́г каля в. Заспа Рэч.

це́мень Густы лес (Слаўг.).

це́мрач Малады, непраходны зараснік у лесе; хмызняк (Рэч.). Тое ж цямрэжнік (Пар.), цяпцю́жнік (Слаўг.).

цень Зацененае месца пад каронай дрэў, за пабудовамі, на паўночным схіле ўзгорка, рова (БРС). Тое ж цянёк. (БРС), цяня́к (Слаўг.), ценячок (Навагр.), хмарок (Стаўбц.).

церабе́ж Месца, дзе выцераблены лес, кусты пад сенажаць, поле (Зах. Бел. Др.-Падб., Слаўг.). Тое ж церабень (Лемц. Айк.), церабе́йня (Валож.), церабле́нне, церабёж (Слаўг.).

□ в. Церабейнае Валож., ур. Церабеж (сенажаць) каля в. Клетнае Глуск.