Verbum

ручча́ Бязводны летам і пара́ўнальна багаты вясной і ў час паводкі ручай; палявая або лугавінная нізіна (Віц. Нік. 1895).

руччаві́на Пачатак рэчышча ручайка, які выцякае з крыініцы (Віц. Нік. 1895). Тое ж вы́цек (Слаўг.).

руччы́ Месца, дзе зліваюцца ручаі ў рэчку; багатае крыніцамі месца (Слаўг., Уш.). Тое ж ру́ччы (Слаўг.).

□ ур. Руччы́ (сенажаць) каля в. Серкаўка Слаўг., ур. Руччы́ і Камянны́я Руччы́ (крынічнае месца) каля в. Чарсвяны Уш.

ру́чы́шча Месца паабапал ручая або там, дзе цёк ручай; сухое рэчышча ручая (Слаўг.).

рушня́рня Ст.-бел. Майстэрня, фабрыка, дзе робяць ружжы.

рушчы́зна Рускі бок; Расія (Нас.). Тое ж расе́йшчына, расія́ншчына, русакоўшчына (Слаўг.).

ры́бнік Вадаём, дзе разводзяць рыбу (БРС).

ры́га

Ст.-бел.

1. Ліман.

2. Рачное вусце, дзе рака падзяляецца на рукавы пры ўпадзенні ў мора; сутокі ракі.

3. Князь, начальнік, ваявода (Гарб.).

рыжэ́ц

1. Белавата-жоўты пясок, які залягае ніжэй ворнага пласта глебы (Тур. «Наш край», 1929, № 12 (51), 42).

2. Торф на балоце; балота з вокісламі жалеза ў вадзе (Палессе Талст.). Тое ж ры́жэць (Сіманавічы Палессе Талст.).

ры́ма Купіна ў вадзе (Н. Дзятлавічы Гом. Радч., XVI). Параўн.: под ри́мами, т. е. кочками, купьями в воде (Радч.).