Verbum

звяры́нец Абгароджаная частка лясной пушчы, дзе ўтрымліваліся звяры для «ловаў», палявання (АЛМ I, 674).

□ х. Звярынец Маладз.

згіб Узгорак (Хоц. Бяльк.). Тое ж схібок (Слаўг.), згорак (Жытк.).

зглі́шча Папялішча (Зах. Бел.).

згон

1. Паша, лог на праходным месцы (Слаўг.).

2. Месца, паша, дзе пасецца ўся жывёла вёскі (Слаўг., Чав., Чэр.).

здра́я Сцёкавая крыніца (А. Карпюк. Дзве сасны, 1958, 44). Тое ж здруй (Бельск. пав.), здрой (Хрэст. па гіст. бел. м., 470). Параўн.: «Па́слъ ихъ по гора́хъ и по здро́ях па́ жити во́дъ живото́чныхъ» («Казанне пахавальнае» М. Сматрыцкага, 1620 — Хрэст. па гіст. бел. м., 361).

зду́хавіна

1. Нізкае месца на полі, дзе вымякае або вымярзае засеў (Бабр. Нас.).

2. Твань, дрыгва, зыбкае, непраходнае балота; непраходнае месца на балоце, дзе прабілася крыніца (Ашм., Івац., Кар., Навагр. ДАБМ). Тое ж зду́ха (Пруж. ДАБМ), зды́хавіна (Ганц. ДАБМ).

зе́лень

1. Рунь, жыта да высыпання коласу (Слаўг., Смален. Дабр.).

2. Зялёныя пасевы на ўвесь час росту да выспявання (Слаўг.). Тое ж зеляні́ва, зе́лена (Слаўг.).

3. Першая трава і лісце вясной; гародніна, садавіна, шчаўе, ягады летам (Слаўг.). Тое ж зеляні́ва, зе́лена, зеляні́на (Слаўг.).

4. Зялёныя насаджэнні (Слаўг.).

□ в. Зелень Дзярж.

зельдга Трохпераменнае поле (Гарб.).

зем

1. Зямля, багатая перагноем; чарназём (Краснап. Бяльк., Слаўг.).

2. Торф, тарфянішча (Краснап. Бяльк., Слаўг.).

зе́менне Тоўшча зямлі (Нас.). Тое ж тоўшч, тоўшча (Слаўг.), тэўшч (Навагр.).