Verbum

ато́рак

1. Поле, узаранае ўпоперак загона, участка, сядзібы (Рэч.).

2. Градка бульбы ў канцы нівы (Хойн.).

аўлу́с Тое, што і авульс 2; незаконна адаранае поле; прыараны да сядзібы ўчастак; дармавая маёмасць (Слаўг.). Тое ж улу́с, улу́сы (Слаўг.).

аўся́нішча Поле, на якім зжаты авёс (БРС); паша на месцы, дзе рос авёс (Мін. Станк. 1851). Тое ж оўсішча, воўсішча, аўсі́шча, аўся́нне, аўся́ніска, оўсіска, воўсіска, аўсі́ска, аўсе́нішча, аўсянне́, гаўсяны́ска, аве́сышча, аўся́нік, аўся́нка (ДАБМ, к. 273), аўёсішча (Стол.), аўся́нне, аўсі́шча, аўсе́нішча, аве́сішча, аўся́ннічышча, аўсе́нішча, аўся́ннічча, аўся́ннічывішча (Слаўг.).

аха́ба Лужына; балота; старое рэчышча (Грынч. III, 78).

□ в. Прыха́бы Маг.

ахво́сце Месца за ўзгоркам і паваротам ракі (Рэч.).

□ ур. Ахвосце (луг) каля в. Заспа Рэч.

ахо́жа Вялікае балота (Сядл. губ. Бес. 310).

ачаро́т Зараснік трыснягу звычайнага Phragmites communis Trin. (Слаўг.).

ашчало́пак Ухаба, выбоіна (Касп.).

бабана́рыя Царкоўны бабінец, дзе стаялі жабрачкі-жанчыны (АЗР, т. IV, 45; Нас. АУ).

бабі́нец Месца вакол царквы (Нясв., Сал.).