вы́скал м Ráchen m -s, -; wéite Múndöffnung
вы́скаліцца
1. die Zähne flétschen;
2. перан (засмяяцца) grínsen vi
вы́скаліць, выскаля́ць:
вы́скаліць зу́бы
1. die Zähne flétschen;
2. разм (усміхнуцца) grínsen vi
вы́скачка м, ж
1. разм Gérnegroß m -, -e:
2. (той, хто выпадкова заняў якую-н пасаду) Empórkömmling m -(e)s, -e; Parvenü [-v-] m -s, -s
вы́скачыць, выско́кваць
1. (адкуль-н) hináusspringen* vi (s) (у напрамку ад таго, хто гаворыць); heráusspringen* vi (s) (у напрамку да таго, хто гаворыць); hervórspringen* vi (s) (нечакана з’явіцца);
вы́скачыць з акна́ aus dem Fénster spríngen*;
2. (вываліцца) áusfallen* vi (s); heráusfallen* vi (s);
◊ у мяне́ вы́скачыла з галавы́ es ist mir entfállen
вы́скварыць schmélzen vt, áuslassen* vt
выскраба́ць, вы́скрабці ábkratzen vt; ábschaben vt, áusschaben vt (скрабалкай)
вы́скрабкі мн разм das Zusámmengekratzte (sub), das Zusámmengeschabte (sub); zusámmengekratzte Spéisereste aus Töpfen
выскуба́ць, выску́бваць, вы́скубці áusrupfen vt (пер’е); áuszupfen vt (траву, валасы)
вы́слабаніць lósmachen аддз vt, fréi máchen, befréien vt (вызваліць)