вы́скал м. Ráchen m -s, -; wéite Múndöffnung
вы́скаліцца
1. die Zähne flétschen;
2. перан. (засмяяцца) grínsen vi
вы́скаліць, выскаля́ць:
вы́скаліць зу́бы
1. die Zähne flétschen;
2. разм. (усміхнуцца) grínsen vi
вы́скачка м., ж.
1. разм. Gérnegroß m -, -e:
2. (той, хто выпадкова заняў якую-н пасаду) Empórkömmling m -(e)s, -e; Parvenü [-v-] m -s, -s
вы́скачыць, выско́кваць
1. (адкуль-н.) hináusspringen* vi (s) (у напрамку ад таго, хто гаворыць); heráusspringen* vi (s) (у напрамку да таго, хто гаворыць); hervórspringen* vi (s) (нечакана з’явіцца);
вы́скачыць з акна́ aus dem Fénster spríngen*;
2. (вываліцца) áusfallen* vi (s); heráusfallen* vi (s);
◊
у мяне́ вы́скачыла з галавы́ es ist mir entfállen
вы́скварыць schmélzen vt, áuslassen* vt
выскраба́ць, вы́скрабці ábkratzen vt; ábschaben vt, áusschaben vt (скрабалкай)
вы́скрабкі мн. разм. das Zusámmengekratzte (sub), das Zusámmengeschabte (sub); zusámmengekratzte Spéisereste aus Töpfen
выскуба́ць, выску́бваць, вы́скубці áusrupfen vt (пер’е); áuszupfen vt (траву, валасы)
вы́слабаніць lósmachen аддз. vt, fréi máchen, befréien vt (вызваліць)