вы́скаліць, выскаля́ць:
вы́скаліць зу́бы
1. die Zähne flétschen;
2.
вы́скаліць, выскаля́ць:
вы́скаліць зу́бы
1. die Zähne flétschen;
2.
вы́скачка
1.
2. (той, хто выпадкова заняў якую-н пасаду) Empórkömmling
вы́скачыць, выско́кваць
1. (адкуль
вы́скачыць з акна́ aus dem Fénster spríngen*;
2. (вываліцца) áusfallen*
◊ у мяне́ вы́скачыла з галавы́ es ist mir entfállen
вы́скварыць schmélzen
выскраба́ць, вы́скрабці ábkratzen
вы́скрабкі
выскуба́ць, выску́бваць, вы́скубці áusrupfen
вы́слабаніць lósmachen
вы́славіцца berühmt wérden, sich (
вы́сланыI ábgeschickt, ábgesandt; áusgewiesen (сасланы)