слу́хаць
1. hören
слу́хаю! (па тэлефоне) halló!;
слу́хаць справазда́чу éinen Berícht entgégennehmen*;
2. (каманды) слу́хаю!zu Beféhl!;
слу́хай! Áchtung!
слу́хаць
1. hören
слу́хаю! (па тэлефоне) halló!;
слу́хаць справазда́чу éinen Berícht entgégennehmen*;
2. (каманды) слу́хаю!zu Beféhl!;
слу́хай! Áchtung!
слуха́ч
1. Zúhörer
2. (студэнт) Hörer
слухмя́на
слухмя́ны
Слу́цк
Случ
слу́шна
слу́шная прапано́ва vernünftiger Vórschlag [Ántrag];
слу́шная пара́да sáchkundiger Rat
слых
1. Gehör
о́рган слыху
во́стры слых schárfes [féines] Gehör;
дрэ́нны слых schwáches [schléchtes] Gehör;
абсалю́тны слых
(і)гра́ць на слых nach dem Gehör spíelen;
успрыма́ць на слых durch das Gehör áufnehmen*
слыхавы́
слэнг