слых м

1. Gehör n -s;

о́рган слыху анат Gehörorgan n -s, -e;

во́стры слых schrfes [fines] Gehör;

дрэ́нны слых schwches [schlchtes] Gehör;

абсалю́тны слых муз absoltes Gehör;

(і)гра́ць на слых nach dem Gehör spelen;

успрыма́ць на слых durch das Gehör ufnehmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)