Verbum

анлайнавы слоўнік

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Аўтарскі слоўнік — у ім словы і тлумачэнні пададзены паводле асабістых поглядаў укладальнікаў. Магчымыя няправільныя націскі, а таксама іншыя памылкі і недакладнасці.

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ф х ц ч ш э ю я 1 2 -«

а б в е ё і к л м н о п р с т у ф х ц ч ш ы ь э ю я /

а е ё і о у ы э ю я

слуга́ м

1. Díener m -s, -;

2. мн:

слугі зборн уст Gesínde n -s, Díenerschaft f -

слугава́ць уст bedíenen vt; áufwarten vi (каму-н D);

слугава́ць пры стале́ bei Tisch bedíenen

слу́гі мн зборн Bedíenung f -, Áufwartung f -, Díenstboten pl, Díenerschaft f -

служа́ка м разм

1. (старанны службовец) (díenst)éifriger [bewährter] Árbeiter [Ángestellter];

стары́ служа́ка (пра вайскоўца) Háudegen m -s, -;

2. (хто выслужваецца) пагард Hándlanger m -s, -, Stéigbügelhalter m -s, -

служа́нка ж Díenstmädchen n -s, -, Díenerin f -, -nen; Magd f -, Mägde; Háusangestellte (sub) f -n, -n

слу́жачая у знач наз ж канц Ángestellte (sub) f -n, -n

слу́жачы у знач наз м канц Ángestellte (sub) m -n, -n дзяржа́ўны слу́жачы Stáatsangestellte m, Beamte (sub) m -n, -n;

слу́жачы дзяржа́ўнай устано́вы ein Ángehöriger [Ángestellter] éiner (stáatlichen) Behörde

слу́жба ж

1. Díenst m -es; Amt n -es (пасада); Díenststelle f -, -n, Büró n -s, -s (месца службы);

дзяржа́ўная слу́жба Stáatsdienst m -es;

вайско́вая слу́жба Wéhrdienst m, Militärdienst m;

быць на вайско́вай слу́жбе bei der Armée [beim Militär] sein;

прыда́тны да слу́жбы вайск wéhrdiensttauglich, díensttauglich;

узя́ць на слу́жбу ánstellen vt, in Dienst néhmen*; engagíeren [ãgɑ´ʒi:-] vt;

паступі́ць на слу́жбу in (den) Dienst tréten* (да каго-н bei D); éine Stélle ánnehmen* [ántreten*];

быць на слу́жбе im Dienst sein;

не́сці слу́жбу den Dienst verséhen*;

пайсці́ са слу́жбы den Dienst quittíeren; ábdanken vi;

2. (сфера працы, установа):

слу́жба інфарма́цыі Informatiónsdienst m, Informatiónsstelle f;

даро́жная слу́жба Stráßendienst m;

слу́жба забеспячэ́ння вайск Versórgungsdienst m;

слу́жба су́вязі Post- und Férnmeldedienst m; вайск Náchrichtenwesen n -s;

3. царк Góttesdienst m; Mésse f -, -n (у католікаў);

саслужы́ць каму-н слу́жбу j-m (D) éinen Dienst erwéisen* [léisten];

паста́віць што-н на слу́жбу etw. díenstbar máchen, etwas in (den) Dienst stéllen;

паво́дле абавя́зку слу́жбы díenstlich;

◊ я прашу́ цябе́ не ў слу́жбу, а ў дру́жбу! ich bítte dich um éinen Fréundschaftsdienst

службі́ст м гл слyжака

службо́вец м гл служачы