су́мна
1.
2.
мне су́мнаа ich lángweile mich, ich hábe Lángeweile, mir ist es lángweilig
су́мна
1.
2.
мне су́мнаа ich lángweile mich, ich hábe Lángeweile, mir ist es lángweilig
сумнава́ты
сумне́нне
у гэ́тым няма́сумне́ння da gibt es kéinen Zwéifel, darüber kann kein [nicht der míndeste] Zwéifel bestéhen*, es ist nicht zu bezwéifeln;
гэ́та па-за ўся́кім сумне́ннем das steht áußer Zwéifel;
ста́віць пад сумне́нне што
узніка́юць сумне́нні es kómmen Zwéifel [Bedénken], Zwéifel stéigen auf;
не застае́цца сумне́ння ў тым, што … es bestéht kein Zwéifel, dass …
сумне́ўны, сумні́цельны
1. zwéifelhaft, frágwürdig;
сумне́ўны вы́падак Zwéifelsfall
сумне́ўная перава́га zwéifelhafter Vórzug [Vórteil, Gewínn];
2. (падазроны) verdächtig; frágwürdig;
сумне́ўная асо́ба éine frágwürdige Persón
сумно́жнік
су́мны
1. lángweilig;
2. (які сумуе) tráurig, míssgestimmt;
3. (
сумнява́цца (у кім
мо́жна не сумнява́цца ў тым, што … es bestéht kéin Zwéifel, dass …
сумо́та
су́мчатыя
сумы́сля, сумы́сна