Verbum

кібернетызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Увесці (уводзіць) метады кібернетыкі, выкарыстаць (выкарыстоўваць) метады кібернетыкі. Кібернетызаваць апрацоўку тэксту.

кібернетыза́цыя, ‑і, ж.

Увядзенне метадаў кібернетыкі. Кібернетызацыя сучаснай навукі.

кіберне́тык, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне кібернетыкі.

кіберне́тыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Навука аб агульных заканамернасцях працэсаў кіравання і сувязі ў арганізаваных сістэмах (машынах, жывых арганізмах, іх аб’яднаннях і інш.).

[Ад. грэч. kybērnetikē — майстэрства кіраваць.]

кібернеты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кібернетыкі. Кібернетычная машына.

кібі́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кібіткі. Кібітачны верх.

кібі́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Крытая павозка ў качэўнікаў. Цягнуцца з шатрамі, кібіткамі [цыганы] па шырокіх шляхах Беларусі, Падолля, Малдавіі і ўсяго белага свету. Каваль.

2. Пераноснае жыллё ў качэўнікаў; юрта.

3. У сярэднеазіяцкіх рэспубліках — невялікі дом старога тыпу (глінабітны або з сырцовай цэглы).

[Ад цюрк. кебіт, кібіт — лаўка, магазін, ад араб. — купал, скляпенне.]