кібернетыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Навука аб агульных заканамернасцях працэсаў кіравання і сувязі ў арганізаваных сістэмах (машынах, жывых арганізмах, іх аб’яднаннях і інш.).

[Ад. грэч. kybērnetikē — майстэрства кіраваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)