Verbum

перайма́льнік, ‑а, м.

Той, хто запазычвае, пераймае што‑н., робіць так, як хто‑н.

перайма́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да пераймальнік.

перайма́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы пераймальніку.

перайма́льніцтва, ‑а, н.

Несамастойнасць у творчасці, наследаванне, перайманне.

перайма́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пераймання (у 2 знач.). Пераймальныя здольнасці дзяцей. Пераймальныя гульні.

2. Несамастойны; запазычаны. Пераймальны верш.

перайма́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. пераймаць — пераняць (у 1, 2 і 4 знач.).

2. Дзеянне паводле дзеясл. пераймаць — пераняць (у 3 знач.); наследаванне, імітацыя. Вопыт варты пераймання. Перайманне чужых звычак. □ Салдат абазваўся голасам нейкай птушкі. Хоць гэта было і не вельмі ўдалае перайманне птушкі, але больш ад яго і не патрабавалася. Чорны. Вельмі ж здацен быў Цімох па часці пераймання або перадражнівання каго. Колас.

перайма́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да пераймаць.

перайма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да пераняць.

перайменава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перайменаваць.

перайменава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перайменаваць.