Verbum

сувені́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сувеніра. Сувенірны янтар.

суверэ́н, ‑а, м.

У міжнародным праве — носьбіт вярхоўнай улады.

[Фр. souverain.]

суверэнітэ́т, ‑у, М ‑тэце, м.

Незалежнасць дзяржавы ад іншых дзяржаў у яе ўнутраных справах і міжнародных адносінах.

[Ням. Souveränität.]

суверэ́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан суверэннага. Суверэннасць нацый.

суверэ́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да суверэна; які ажыццяўляе вярхоўную ўладу. Суверэнны правіцель.

2. Які валодае суверэнітэтам, незалежны, самастойны. Суверэнная дзяржава.

суво́й, ‑я, м.

Цэлы кусок палатна, скручаны ў трубку. У куфэрку ляжалі тры пары бялізны, два ручнікі і кавалак зрэбніны на анучы, што адрэзала сястра Хімка ад яшчэ не пачатага сувоя палатна. Гурскі.

суво́равец, ‑раўца, м.

Выхаванец сувораўскага вучылішча. Выйшлі ў парк на вучэнне сувораўцы — Баявыя суседзі мае. Панчанка.

суво́раўскі, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з імем Суворава — рускага палкаводца. Сувораўскае вучылішча.

сувы́мераць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Вымяраць якія‑н. велічыні агульнай мерай з мэтай іх супастаўлення і вызначэння адпаведнасці па велічыні.

сувыме́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць сувымернага. Сувымернасць велічынь.