Verbum

аканто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да акантаваць.

аканто́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Тое, чым акантоўваюць; кант ​¹ (у 2 знач.). Акуляры ў сіняй акантоўцы. □ Вузкая стужка шашы нібы зусім сціснулася ў белай акантоўцы прыдарожных слупоў. Асіпенка.

акапа́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад акапаць.

акапа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Выкапаць акопы, траншэі, земляныя шчыліны, зрабіць насыпы для абароны ад варожага агню. Салдаты акапаліся, заслалі акопы травой і ўклаліся спаць. Хомчанка. Вара.. зноў выскоквае са шчыліны і паўзе туды, дзе акапаўся Глінскі. Кулакоўскі. // перан. Знайсці сабе надзейны прытулак; надоўга асесці. А на хутары, паціху, Акапаўся зноў Кузьма. Агародніцтвам заняўся, Засадзіў вялізны сад. Броўка.

акапа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Тое, што і абкапа́ць.

акапцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑пуе; зак., што.

Адзначыць капцамі межы якой‑н. плошчы зямлі. Дзяды вяроўкай мералі папары, Акапцавалі сто валок зямлі. Грахоўскі.

акардэані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Музыкант, які іграе на акардэоне.

акардэані́стка, ‑і, М ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да акардэаніст.

акардэо́н, ‑а, м.

Храматычны гармонік з клавіятурай фартэпіяннага тыпу для правай рукі.

[Фр. accordéon.]

акаркаве́нне, ‑я, н.

Спец. Змяненне абалонак раслінных клетак, у выніку якога яны становяцца непранікальнымі для вады, паветра.