перажані́ць, ‑жаню, ‑жэніш, ‑жэніць; зак., каго.
Пажаніць усіх, многіх.
пеража́ты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад пераняць.
перажаўці́ць, ‑жаўчу, ‑жоўціш, ‑жоўціць; зак., што.
Разм. Зрабіць вельмі жоўтым.
пеража́ць, ‑жну, ‑жнеш, ‑жне; ‑жнём, ‑жняце; зак.
1. што. Зжаць далей за вызначаную мяжу.
2. чаго. Разм. Зжаць усё, многае.
перажда́ць, ‑жду, ‑жджэш, ‑жджэ; ‑жджом, ‑жджаце; зак., каго-што.
Тое, што і перачакаць. [Дзяжа:] Каму ахвота прападаць І стравай быць чарвям, акулам? І ясна: лепей дзе за шулам Вайну — вар’яцтва пераждаць... Колас.
перажлу́кціць, ‑кчу, ‑кціш, ‑кціць; зак., што.
Разм.
1. Вымачыць у шчолаку ўсё, многае. Перажлукціць усю бялізну.
2. Паліць усё, многае. Перажлукціць усё малако.
перажлу́кчаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад перажлукціць.
перажо́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. перажоўваць — перажаваць.
перажо́ўвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да перажоўваць.
перажо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
1. Незак. да перажаваць.
2. перан. Разм. Нудна і назойліва гаварыць або пісаць пра адно і тое ж; звяртацца ў думках да аднаго і таго ж. Перажоўваць навіну. □ Чаравака пакашліваў, круціўся на крэсле, перажоўваў становішча, як конь цуглі. Пестрак.