Verbum

гафт, ‑у, М ‑фце, м.

Від ажурнай вышыўкі. Вокны былі вымыты і пазавешваны белымі паркалёвымі з гафтам фіранкамі. Сабаленка.

[Польск. haft.]

гафтава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. гафтаваць.

2. Рэчы, якія гафтуюць.

гафтава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад гафтаваць.

2. у знач. прым. Упрыгожаны гафтам; вышываны, вышыты. Гафтаваная хустка.

гафтава́цца, ‑туецца; незак.

Зал. да гафтаваць.

гафтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Рабіць узор на чым‑н. спецыяльным відам ажурнай вышыўкі. Гафтаваць плацце.

га́фтачка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

Пятля з нітак, шнурка ці дроту для зашпільвання апліка.

га́хаць і га́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. З сілаю удараць, суправаджаючы ўдар выкрыкам «гах!». Узнімаючы цяжкі лом, .. [баец] гахкаў і з сілай апускаў яго ў мёрзлую зямлю, намерваючыся адвярнуць вялікую скібу. Дудо.

га́хнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Разм. Моцна ўдарыцца, стукнуцца аб што‑н. Гахнуцца аб падлогу.

га́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Аднакр. да гахаць. Нарэшце з усяе сілы мужчыны гахнулі яшчэ раз. І дзверы адчыніліся. Кавалёў. Наўмыснік гахнуў молатам па зубілу. Чорны.

га́цевы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гаці.