Verbum

гатэнто́т,

гл. гатэнтоты.

гатэнто́тка,

гл. гатэнтоты.

гатэнто́ты, ‑аў; адз. гатэнтот, ‑а, М ‑тоце, м.; гатэнтотка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. гатэнтоткі, ‑так; ж.

Народ, які жыве ў Паўднёва-Заходняй і Паўднёвай Афрыцы.

гатэнто́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гатэнтотаў, належыць ім. Гатэнтоцкія мовы. Гатэнтоцкае паселішча.

гаў, выкл.

Ужываецца гукапераймальна для абазначэння брэху сабак.

га́ўбіца, ‑ы, ж.

Гармата са ствалом сярэдняй паміж пушкай і марцірай даўжыні; страляе навесным агнём. А час ляціць, як шумны снарад, пушчаны на артылерыйскім палігоне з шыракаротай гаўбіцы. Паслядовіч.

[Ням. Haubitze.]

га́ўбічны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гаўбіцы, складаецца з гаўбіц. Гаўбічны стрэл. Гаўбічны полк.

га́ўкала, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай, ж.

Разм.

1. Пра сабаку, які дакучае брэхам.

2. Пагард. Пра надаедлівага сварлівага чалавека.

га́ўканне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. гаўкаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Мурза.. з гучным гаўканнем накінулася на мядзведзя і давай ірваць яго зубамі за заднія ногі. Бядуля.

га́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Брахаць. Сабакі кідаліся пад колы і на колы, гаўкалі на буланчыка, круцячыся ў яго пад нагамі, хапалі зубамі за пугу... Якімовіч.

2. перан. Нагаворваць, паклёпнічаць (пра зламысных людзей).